Indeksy i wykładniki

Poniżej przedstawiono podstawowe informacje na temat indeksów i wykładników w programie LibreOffice Math. Można spróbować zastosować przedstawione przykłady i dzięki temu zrozumieć omawiane zagadnienia (cudzysłowy użyte w tekście mają na celu podkreślenie pewnych zagadnień i nie są częścią przykładów.)

Indeks i wykładnik znaku są wyświetlane nad sobą i wyrównane do lewej do znaku podstawowego. Na przykład można wpisać a_2^3 lub a^3_2. Kolejność jest dowolna. Zamiast znaków '_' i '^' można użyć poleceń 'sub' i 'sup'.

Stosowanie poniższych wzorów nie jest już możliwe

a_2_3

a^2^3

a_2^3_4

Każdą pozycję indeksu dolnego lub górnego znaku podstawowego można wykorzystać tylko raz. Oczekiwany wynik należy wskazać, używając nawiasów. Przedstawiono to na poniższych przykładach

a_{2_3}

a^{2^3}

a_2^{3_4}

a_{2^3}^{4_5}

W programie LibreOffice Math jest dostępnych kilka opcji wpisywania tensorów. Oprócz notacji "R_i{}^{jk}{}_l", która jest często stosowana w innych programach, można używać dodatkowych notacji, tj. "R_i{}^jk{}_l" i "{{R_i}^jk}_l".

Indeksy górne i dolne znajdujące się z lewej strony znaku podstawowego można także wyrównać do prawej. W tym celu używa się nowych poleceń "lsub" i "lsup". Oba polecenia dają taki sam wynik jak polecenia "sub" i " sup", z tą różnicą że znajdują się po lewej stronie znaku podstawowego. Zobacz też "a lsub 2 lsup 3".

Zasady dotyczące jednoznaczności i konieczność używania nawiasów nie ulegają zmianie. Generalnie można to osiągnąć za pomocą polecenia {}_2^3 a.

Za pomocą poleceń "csub" i "csup" można wpisywać indeksy górne i dolne bezpośrednio nad lub pod znakiem. Przykładem jest polecenie "a csub y csup x". Można także łączyć indeksy i wykładniki: "abc_1^2 lsub 3 lsup 4 csub 55555 csup 66666".

Indeksy górne i dolne można dołączać do większości operatorów jedno- i dwuargumentowych. Dwa przykłady: "a div_2 b a<csub n b +_2 h" i "a toward csub f b x toward csup f y".