Pomoc LibreOffice 24.8
Cudzysłowy w przykładach służą do podkreślenia tekstu i nie należą do treści formuł i poleceń.
Podczas wpisywania przykładowych formuł w oknie Polecenia należy pamiętać, że często trzeba wprowadzać spacje, aby zachować prawidłową strukturę.
Nawiasy klamrowe „{}” służą do grupowania wyrażeń w celu utworzenia jednego nowego wyrażenia. Na przykład sqrt {x * y} to pierwiastek kwadratowy z całego iloczynu x*y, podczas gdy sqrt x * y to pierwiastek kwadratowy z x pomnożony przez y. Nawiasy nie wymagają dodatkowej przestrzeni.
Nawiasy stałe były wcześniej wstawiane w panelu Elementy lub bezpośrednio w oknie Polecenia jako "left lbrace <?> right rbrace". Teraz lewy i prawy nawias stały można wstawić za pomocą polecenia "lbrace" i "rbrace" z symbolami wieloznacznymi lub bez nich.
Dostępnych jest łącznie osiem (8) różnych rodzajów zamków. Nawiasy "ceil" i "floor" są często używane do zaokrąglania argumentu w górę lub w dół do następnej liczby całkowitej: lceil -3.7 rceil = -3 lub lfloor -3.7 rfloor = -4.
Nawiasy operatora (nawiasy kątowe z pionową linią pomiędzy nimi) są często używane w fizyce: langle a mline b rangle lub langle a mline b mline c over d mline e rangle. Wysokość i rozmieszczenie linii pionowych zawsze dokładnie odpowiada nawiasom.
Wszystkie nawiasy można używać tylko parami. Nawiasy mają kilka cech wspólnych:
Wszystkie typy nawiasów mają taką samą funkcję grupowania jak nawiasy "{}".
Wszystkie typy nawiasów, w tym widoczne, pozwalają na zdefiniowanie pustej grupy. Dlatego wyrażenie zamknięte w nawiasach może być puste.
Nawiasy nie dopasowują rozmiaru do załączonego wyrażenia. Na przykład, jeśli chcesz ( a over b ) z rozmiarem nawiasu dostosowanym do a i b, musisz wstawić "left" i "right". Wpisanie left(a over b right) daje odpowiednie rozmiary. Jeśli jednak same nawiasy są częścią wyrażenia, którego rozmiar został zmieniony, to zawierają zmianę rozmiaru: size 3(a over b) i size 12(a over b). Wielkość stosunku nawiasu do wyrażenia nie zmienia się w żaden sposób.
Ponieważ operatory "left" i "right" zapewniają jednoznaczne przypisanie nawiasów, każdy nawias można wykorzystać jako argument dla tych dwóch poleceń. Można nawet umieścić nawiasy prawe po lewej stronie, a nawiasy lewe po prawej. Zamiast nawiasu można użyć kwalifikatora "none". Wówczas nie będzie wyświetlany żaden nawias i dla nawiasu nie będzie rezerwowane miejsce. W ten sposób można tworzyć następujące wyrażenia:
left lbrace x right none
left [ x right )
left ] x right [
left rangle x right lfloor
Te same zasady obowiązują w przypadku poleceń "left" i "right" i innych nawiasów: służą także do tworzenia grup i mogą zawierać puste wyrażenia.
Kombinacja nieprawidłowych nawiasów, nawiasów pojedynczych i przestawionych nawiasów lewych i prawych występuje często w formułach matematycznych. Poniżej znajduje się formuła, po wpisaniu której występuje błąd:
[2, 3) – prawy odstęp otwarty
Użycie „left” i „right” sprawia, że powyższe wyrażenie jest poprawne w LibreOffice Math: left [2, 3 right ). Jednak nawiasy nie mają ustalonego rozmiaru, ponieważ dopasowują się do argumentu. Ustawienie pojedynczego nawiasu jest nieco kłopotliwe. Dlatego możesz tam wyświetlać pojedyncze nawiasy o stałym rozmiarze, umieszczając „\” (odwrotny ukośnik) przed normalnymi nawiasami. Te nawiasy działają wtedy jak każdy inny symbol i nie mają już specjalnej funkcjonalności nawiasów; to znaczy nie działają jako budowniczowie grup, a ich orientacja odpowiada orientacji innych symboli. Zobacz size *2 \langle x \rangle i size *2 langle x rangle.
Poniżej znajduje się pełna notacja
\{ lub \lbrace, \} lub \rbrace
\(, \)
\[, \]
\langle, \rangle
\lceil, \rceil
\lfloor, \rfloor
\lline, \rline
\ldline, \rdline
W ten sposób w programie LibreOffice Math można bez problemów tworzyć przedziały, takie jak przedstawiony powyżej: \[2", "3\) lub "\]2", "3\[ (uwaga: te cudzysłowy są częścią wpisu)
Należy pamiętać o wprowadzeniu cudzysłowów. W tym celu należy użyć klawisza Shift+2. Nie mogą to być znaki typograficzne. Zazwyczaj znaki przestankowe (w tym przypadku przecinek) mają postać tekstową. Mimo że można także wpisać "\[2,~3\)", zaleca się stosowanie powyższej opcji. W poprzednim przykładzie wyrażenie "rozmiar stały" zawsze odnosi się do rozmiaru nawiasu zależnego od użytego rozmiaru czcionki.
Zagnieżdżanie grup jest stosunkowo proste. W formule hat "{a + b}" „hat” jest wyśrodkowany nad „{a + b}”. Również color red lceil a rceil oraz grave hat langle x * y rangle działają zgodnie z oczekiwaniami. Porównaj wynik drugiej formuły z grave {hat langle x * y rangle}. Atrybuty te nie konkurują ze sobą, ale raczej można je łączyć.
Różni się to nieco w przypadku atrybutów konkurujących lub wzajemnie wpływających. Dzieje się tak często w przypadku atrybutów czcionek. Na przykład, jaki kolor ma b w color yellow color red (a + color green b) lub jaki rozmiar ma w size *4 (a + size /2 b) ? Biorąc pod uwagę rozmiar podstawowy 12, czy ma rozmiar 48, 6, a nawet 24 (co można uznać za kombinację)? Poniżej przedstawiono podstawowe zasady rozstrzygania sporów, które będą konsekwentnie przestrzegane w przyszłości. Zasadniczo zasady mają zastosowanie do wszystkich operacji grupowych. Ma to widoczny wpływ tylko na atrybuty czcionek, takie jak „bold”, „ital”, „phantom”, „size”, „color" i „font”:
Operacje grupowe w sekwencji są traktowane tak, jakby każda pojedyncza operacja była ujęta w nawiasy klamrowe. Są zagnieżdżone, a na każdym poziomie nie może być więcej niż jedna operacja. Oto przykład formuły z wieloma operacjami grupowymi:
size 12 color red font sans size -5 (a + size 8 b)" like "{size 12{color red{font sans{size -5 (a + {size 8 b})}}}}.
Ta przykładowa formuła jest odczytywana od lewej do prawej. Operacje mają wpływ tylko na odpowiednią grupę (lub wyrażenie). Operacje położone bliżej prawej strony "zastępują" lub "łączą się" z poprzednikami.
Operacja grupowa nie ma żadnego wpływu na operacje wyższego poziomu, ale wpływa tylko na grupy i wyrażenia niższego poziomu, w tym ich nawiasy i indeksy górne/dolne. Na przykład,
a + size *2 (b * size -8 c_1)^2
"color ..." i "font ..." oraz "size n" (gdzie n jest liczbą dziesiętną) zastępuje poprzednie operacje tego samego typu
Wyniki działania operacji "size +n", "size -n", "size *n" i "size /n" łączą się,
size *2 size -5 a będzie dwukrotnie większy od rozmiaru początkowego minus 5
font sans ( a + font serif b)
size *2 ( a + size /2 b )
Aby zmienić rozmiar formuły, użyj „"size +” lub -,*,/. Nie używaj „size n”. Można ich łatwo użyć w dowolnym kontekście. Umożliwia to kopiowanie do innych obszarów za pomocą funkcji Kopiuj i Wklej, a wynik pozostaje taki sam. Co więcej, takie wyrażenia lepiej znoszą zmianę rozmiaru podstawowego w menu niż przy użyciu „size n”. Jeśli używasz tylko size * i size / (na przykład size *1.24 a lub size /0.86 a), proporcje pozostają nienaruszone.
Przykłady (rozmiar podstawowy 12 i 50% dla indeksów):
Dokładnie te same wymiary po wpisaniu komendy size 18 a_n i size *1.5 a_n.
Polecenie jest różne w odmiennych kontekstach: x^{size 18 a_n} i x^{size *1.5 a_n}
Dla porównania przykłady z rozmiarem size +n. Te przykłady wyglądają tak samo:
a_{size 8 n}
a_{size +2 n}
a_{size *1.333 n}
Jednak poniższe przykłady nie wyglądają identycznie:
x^{a_{size 8 n}}
x^{a_{size +2 n}}
x^{a_{size *1.333 n}}
Wszystkie n tutaj mają różne rozmiary. Rozmiar 1,333 wynika z 8/6, pożądanego rozmiaru podzielonego przez domyślny rozmiar indeksu 6. (Rozmiar indeksu 50% przy rozmiarze podstawowym 12)