Integracja nowych komponentów UNO

Programiści mogą pisać własne komponenty UNO (Universal Network Objects) i integrować je z pakietem LibreOffice. Komponenty te można dodawać do menu i pasków narzędzi pakietu LibreOffice; określa się je mianem "składników dodatkowych" (add-on).

Podczas integracji nowych komponentów wykorzystywane są pewne narzędzia i usługi. Więcej informacji można znaleźć w podręczniku programisty LibreOffice Developer's Guide. Cały proces składa się z trzech głównych etapów:

1. Rejestracja nowych komponentów w LibreOffice. Do rejestrowania służy narzędzie unopkg, które można znaleźć w katalogu {installpath}program.

2. Integracja nowych komponentów jako usług. W tej czynności pomagają narzędzia ProtocolHandler oraz JobDispatch; więcej informacji można znaleźć w podręczniku programisty LibreOffice Developer's Guide.

3. Zmiana interfejsu użytkownika (menu lub paski narzędzi). Ta czynność może być realizowana prawie automatycznie na podstawie pliku tekstowego XML opisującego zmiany. Więcej informacji można znaleźć w podręczniku programisty LibreOffice Developer's Guide.

Składniki dodatkowe mogą rozszerzać funkcjonalność pakietu LibreOffice. Składniki te nie mają związku z realizującymi nowe funkcje programu LibreOffice Calc.