Optymalna szerokość kolumny

Dostosuj szerokość kolumn pomiędzy kolumnami z zaznaczonymi komórkami, zgodnie z długością akapitu w każdej zaznaczonej komórce. W razie potrzeby poszerz tabelę do szerokości strony.

Opcja Optymalna szerokość kolumny próbuje nadać szerokość kolumny zaznaczonym komórkom, tak aby najdłuższy akapit w każdej komórce mógł co najmniej mieścić się dokładnie w jednej linii, chociaż możliwe i powszechne jest, że kolumny są szersze niż dokładne dopasowanie.

Ostateczny rozkład szerokości kolumn zależy od kilku czynników, takich jak długość akapitu zaznaczonych komórek, początkowa szerokość kolumn z zaznaczonymi komórkami oraz możliwość poszerzenia tabeli. Uwzględniono także miejsce na poziome dopełnienie komórek, dopełnienie akapitów i wcięcia akapitów. Szerokość tabeli nigdy nie jest zmniejszana, a niezaznaczone kolumny nie ulegają zmianie.

Poniższa lista wskazuje rozkład szerokości kolumn dla zaznaczonych komórek. Jeśli w pierwszym kroku uda się rozmieścić szerokości kolumn dla zaznaczonych komórek w taki sposób, że wszystkie akapity w komórce znajdą się w jednym wierszu, proces zostanie zatrzymany, w przeciwnym razie, jeśli to możliwe, zostanie podjęta próba drugiego kroku. Trzeci krok opisuje sposób rozkładu szerokości kolumn, gdy po drugim kroku nie ma możliwości dopasowania wszystkich wybranych komórek.

1. Rozłóż szerokości kolumn proporcjonalnie według najdłuższego akapitu w każdej komórce, ale nie przekraczając całkowitej szerokości kolumny dla zaznaczenia komórek.

2. Jeśli niektóre komórki nie mieszczą się dokładnie na całej szerokości zaznaczenia, a tabelę można rozszerzyć (do szerokości strony), należy zwiększać szerokość tabeli, aż wszystkie komórki dokładnie się zmieszczą.

3. Jeśli szerokość tabeli jest na marginesie strony i więcej niż jedna zaznaczona komórka nie mieści się dokładnie, to pierwszej komórce, której nie można dokładnie zmieścić, podaj jak największą szerokość, a pozostałym komórkom taką samą (mniejszą) szerokość kolumny to nie może się nadawać.

Krok 1 jest często wystarczający w przypadku tabel, których komórki składają się głównie z krótkich akapitów, natomiast krok 3 jest zwykle potrzebny, jeśli zaznaczono wiele kolumn lub wierszy i/lub zaznaczone komórki zawierają dłuższe akapity.