Lista wyrażeń regularnych

Dowolny znak

Podany znak, chyba że jest to metaznak wyrażenia regularnego. Lista metaznaków znajduje się w tej tabeli.

.

Dowolny pojedynczy znak z wyjątkiem końca wiersza lub końca akapitu. Na przykład wyszukiwane hasło „b.s” pasuje zarówno do „bus”, jak i „bas”.

^

Początek akapitu lub komórki. Obiekty specjalne, takie jak puste pola lub ramki zakotwiczone w znakach, na początku akapitu są ignorowane. Przykład: „^Piotr” pasuje do słowa „Piotr” tylko wtedy, gdy jest to pierwsze słowo akapitu.

$

Koniec akapitu lub komórki. Obiekty specjalne, takie jak puste pola lub ramki zakotwiczone w znakach na końcu akapitu, są ignorowane. Przykład: „Piotr$” pasuje tylko wtedy, gdy słowo „Piotr” jest ostatnim słowem akapitu, należy pamiętać, że słowa „Piotr” nie może poprzedzać kropka.

$ sam zgodny jest z końcem akapitu. W ten sposób możesz wyszukać i zastąpić podział akapitu.

*

Zero lub więcej terminu wyrażenia regularnego bezpośrednio go poprzedzającego. Na przykład „Ab*c” pasuje do „Ac”, „Abc”, „Abbc”, „Abbbc” itd.

+

Co najmniej jeden termin wyrażenia regularnego bezpośrednio go poprzedzający. Na przykład „AX.+4” spowoduje znalezienie „AXx4”, ale nie „AX4”.

Zawsze dopasowywany jest najdłuższy możliwy ciąg pasujący do tego wyrażenia regularnego w akapicie. Jeśli akapit zawiera ciąg „AX 4 AX4”, cały fragment jest wyróżniony.

?

Zero lub jeden z terminów wyrażenia regularnego bezpośrednio go poprzedzający. Na przykład „Teksty?” pasuje do „Tekst” i „Teksty”, a „x(ab|c)?y” powoduje znalezienie „xy”, „xaby” lub „xcy”.

\

Następujący po nim znak specjalny jest interpretowany jako zwykły znak, a nie jako metaznak wyrażenia regularnego (z wyjątkiem kombinacji „\n”, „\t”, „\b”, „\>” i „\<”). Na przykład „drzewo\”. dopasowuje „drzewo”, a nie „drzewu” lub „drzewa”.

\n

Po wprowadzeniu w polu tekstowym Znajdź znajduje koniec wiersza, który został wstawiony za pomocą kombinacji klawiszy Shift+Enter w programie Writer lub Ctrl+Enter kombinację klawiszy w komórce Calc.

Po wprowadzeniu w polu tekstowym Zamień w programie Writer wstawia podział akapitu, który można wstawić za pomocą klawisza Enter lub Return. Nie ma specjalnego znaczenia w programie Calc i jest tam traktowany dosłownie.

Aby zmienić podział wiersza na podział akapitu w programie Writer, wpisz \n w obu polach Znajdź i Zamień, a następnie przeprowadź wyszukiwanie i zamianę.

\t

Znak tabulacji. Można również użyć w polu Zamień.

\b

Granica słowa. Na przykład „\bwaga” pasuje do „wagant” i „waga”, ale nie do „równowaga”, podczas gdy „waga\b” pasuje do „równowaga” i „waga”, ale nie do „wagant”.

Zauważ, że ten formularz zastępuje przestarzałe (chociaż nadal działające) formularze „\>” (dopasowuje koniec słowa) i „\<” (dopasowuje początek słowa).

^$

Znajduje pusty akapit.

^.

Znajduje pierwszy znak akapitu.

& lub $0

Dodaje ciąg znaleziony przez kryteria wyszukiwania w polu Znajdź do terminu w polu Zamień, gdy dokonujesz zamiany.

Na przykład, jeśli wpiszesz "rama" w polu Znajdź i "&anty" w polu Zamień, słowo "rama" zostanie zastąpione słowem "antyrama".

Możesz także wpisać znak „&” w polu Zamień, aby zmodyfikować Atrybuty lub Format ciągu znalezionego według kryteriów wyszukiwania.

[...]

Dowolne pojedyncze wystąpienie dowolnego znaku znajdującego się w nawiasach. Na przykład: „[abc123]” odpowiada znakom „a”, „b”, „c”, „1”, „2” i „3”. „[a-e]” dopasowuje pojedyncze wystąpienia znaków od a do e włącznie (zakres musi być określony, zaczynając od znaku o najmniejszym numerze kodu Unicode). „[a-eh-x]” pasuje do każdego pojedynczego wystąpienia znaków z zakresu od „a” do „e” i od „h” do „x”.

[^...]

Dozwolone jest każde pojedyncze wystąpienie znaku, w tym tabulatora, spacji i końca wiersza, którego nie ma na liście znaków z określonym zakresem. Na przykład „[^a-syz]” dopasowuje wszystkie znaki spoza zakresu od „a” do „s” lub znaki „y” i „z”.

\uXXXX

\UXXXXXXXX

Znak reprezentowany przez czterocyfrowy szesnastkowy kod Unicode (XXXX).

Znak reprezentowany przez ośmiocyfrowy szesnastkowy kod Unicode (XXXXXXXX).

W przypadku niektórych czcionek symboli symbol (glif) widoczny na ekranie może wyglądać na powiązany z innym kodem Unicode niż ten, który jest faktycznie użyty w czcionce. Kody Unicode można wyświetlić, wybierając Wstaw - Znak specjalny lub używając skrótu konwersji Unicode.

\N{NAZWA ZNAKU UNICODE}

Dopasuj nazwany znak Unicode.

Niektóre godne uwagi nazwane znaki Unicode to SPACE, NO-BREAK SPACE, SOFT HYPHEN, ACUTE ACCENT, CIRCUMFLEX ACCENT, GRAVE ACCENT.

Nazwy znaków Unicode można wyszukiwać i przeglądać, wybierając Wstaw - Znak specjalny.

|

Operator wrostka ograniczający alternatywy. Dopasowuje termin poprzedzający znak „|” lub termin następujący po „|”. Na przykład „to|tamto” pasuje do wystąpień zarówno „to”, jak i „tamto”.

{N}

Operator powtarzania po fiksie, który określa dokładną liczbę wystąpień („N”) terminu wyrażenia regularnego bezpośrednio go poprzedzającego, musi być obecny, aby wystąpiło dopasowanie. Na przykład „tre{2}” pasuje do „tree”.

{N,M}

Operator powtarzania po fiksie, który określa zakres (minimum „N” do maksimum „M”) wystąpień terminu wyrażenia regularnego bezpośrednio go poprzedzającego, który może być obecny, aby wystąpiło dopasowanie. Na przykład „tre{1,2}” pasuje do „tre” i „tree”.

{N,}

Operator powtarzania po fiksie, który określa zakres (od minimum „N” do nieokreślonego maksimum) wystąpień terminu wyrażenia regularnego bezpośrednio go poprzedzającego, który może być obecny, aby nastąpiło dopasowanie. (Maksymalna liczba wystąpień jest ograniczona jedynie wielkością dokumentu). Na przykład „tre{2,}” pasuje do „tree”, „treee” i „treeeee”.

(...)

Konstrukcja grupująca służąca trzem celom.

1. Aby dołączyć zestaw alternatyw „|”. Na przykład wyrażenie regularne „b(oo|ac)k” pasuje zarówno do „book”, jak i „back”.

2. Aby pogrupować terminy w wyrażeniu złożonym, na którym mają działać operatory przyrostkowe: „*”, „+” i „?” wraz z operatorami powtórzeń przyrostkowych. Na przykład wyrażenie regularne „a(bc)?d” pasuje do wyszukiwania „ad” i „abcd”; wyrażenie regularne „M(iss){2}ippi” odpowiada „Mississippi”.

3. Aby zapisać pasujący ciąg podrzędny w nawiasach jako odniesienie do późniejszego wykorzystania w polu Znajdź przy użyciu konstrukcji "\n" lub w polu Zamień przy użyciu zapisu „$n”. Odniesienie do pierwszego dopasowania jest reprezentowane przez „\1” w polu Znajdź i przez „$1” w polu Zamień. Odwołanie do drugiego dopasowanego ciągu podrzędnego odpowiednio przez „\2” i „$2” i tak dalej.

Na przykład wyrażenie regularne „(890)7\1\1” pasuje do „8907890890”.

Za pomocą wyrażenia regularnego „\b(owoc|moc)\b” w polu Znajdź i wyrażenia regularnego „1$ny” w polu Zamień wystąpienia słów „owoc” i „moc” można odpowiednio zastąpić słowami „owocny ” i „mocny”, bez wpływu na słowa „owocna” i „mocna”

[:alpha:]

Reprezentuje znak alfabetu. Użyj [:alpha:], aby znaleźć jeden z nich.

[:digit:]

Reprezentuje cyfrę dziesiętną. Użyj [:digit:], aby znaleźć jedną z nich.

[:alnum:]

Oznacza znak alfanumeryczny ([:alpha:] i [:digit:]).

[:space:]

Przedstawia znak spacji (ale żaden inny znak specjalny).

[:print:]

Oznacza znak drukowalny.

[:cntrl:]

Oznacza znak niedrukowalny.

[:lower:]

Oznacza małą literę, o ile w sekcji Opcje zaznaczono pole wyboru Uwzględniaj wielkość liter.

[:upper:]

Reprezentuje wielką literę, jeśli Uwzględniaj wielkość liter jest zaznaczone w Opcjach.

^$

Pusty akapit.

^ określa, że dopasowanie musi znajdować się na początku akapitu,

$ określa, że znak akapitu lub koniec komórki musi następować po dopasowanym ciągu znaków.

^.

Pierwszy znak akapitu.

^ określa, że dopasowanie musi znajdować się na początku akapitu,

. określa dowolny pojedynczy znak.

e([:digit:])?

Dopasowuje sam znak „e” lub „e”, po którym następuje jedna cyfra.

e określa znak „e”,

[:digit:] określa dowolną cyfrę dziesiętną,

? określa zero lub jedno wystąpienie [:digit:].

^([:digit:])$

Dopasowuje akapit lub komórki zawierające dokładnie jedną cyfrę.

^ określa, że dopasowanie musi znajdować się na początku akapitu,

[:digit:] określa dowolną cyfrę dziesiętną,

$ określa, że znak akapitu lub koniec komórki musi następować po dopasowanym ciągu znaków.

^[:digit:]{3}$

Dopasowuje akapit lub komórkę zawierającą tylko trzycyfrowe liczby

^ określa, że dopasowanie musi znajdować się na początku akapitu,

[:digit:] określa dowolną cyfrę dziesiętną,

{3} określa, że [:digit:] musi wystąpić trzy razy,

$ określa, że znak akapitu lub koniec komórki musi następować po dopasowanym ciągu znaków.

\bkonst(ytut|ruk)cja\b

Dopasowuje słowa „konstytucja” i „konstrukcja”, ale nie pasuje do słowa „konstytucyjny”.

\b określa, że dopasowanie musi rozpocząć się na granicy słowa,

konst określa znaki „konst”,

( rozpoczyna grupę,

ytut określa znaki „ytut”,

| określa alternatywę,

ruk określa znaki „ruk”,

) kończy grupę,

cja określa znaki „cja”,

\b określa, że dopasowanie musi kończyć się na granicy słowa.