Pomoc LibreOffice 24.2
Niniejszy słownik zawiera wyjaśnienia najważniejszych wyrażeń używanych w LibreOffice.
Umożliwia sprawdzenie znaczenia nieznanych terminów napotkanych w aplikacjach LibreOffice.
Nazwa ASCII jest skrótem od American Standard Code for Information Interchange. ASCII jest zestawem znaków służących do wyświetlania czcionek na komputerach osobistych. Zawiera 128 znaków obejmujących litery, cyfry, znaki przestankowe i symbole. Rozszerzony zestaw ASCII zawiera 256 znaków. Każdemu znakowi jest przyporządkowany unikatowy numer określany jako kod ASCII.
Strony HTML powinny zawierać tylko znaki z 7-bitowego zestawu ASCII. Inne znaki, takie jak na przykład niemieckie litery z przegłosem, są oznaczane za pomocą osobnych kodów. Filtry eksportu LibreOffice automatycznie przeprowadzają niezbędne konwersje.
Baza danych SQL to system obsługi bazy danych wyposażony w interfejs SQL. Bazy danych SQL są często używane w sieciach klient-serwer, w których różne programy klienckie uzyskują dostęp do centralnych serwerów (np. serwerów SQL) i dlatego są także zwane serwerami baz SQL lub w skrócie serwerami SQL.
LibreOffice umożliwia integrację zewnętrznych baz danych SQL. Mogą one znajdować się zarówno na lokalnym twardym dysku, jak i w sieci. Dostęp jest realizowany przez ODBC lub sterownik natywny LibreOffice.
Bękarty i szewcy to tradycyjne terminy drukarskie, które pozostają w użyciu od wielu lat. "Bękart" oznacza krótki wiersz kończący akapit, który po wydrukowaniu pojawia się samotnie u góry następnej strony. "Szewc" oznacza z kolei pierwszy wiersz akapitu wydrukowany oddzielnie u dołu strony. W dokumentach tekstowych LibreOffice można automatyczne zapobiegać występowaniu takich zjawisk za pomocą odpowiednich ustawień żądanego stylu akapitu. Wprowadzając te ustawienia, można określić minimalną liczbę wierszy, które powinny być drukowane na tej samej stronie.
Technologia DDE (Dynamic Data Exchange) jest poprzednikiem OLE (Object Linking And Embedding). Za pomocą DDE obiekty są dołączane przez odwołania do pików, lecz nie osadzane.
Aby utworzyć łącze DDE, należy użyć następującej procedury: Zaznaczyć komórki w arkuszu programu Calc, skopiować je do schowka, a następnie przejść do innego arkusza i wybrać okno dialogowe Edycja - Wklej specjalnie. Jeśli zawartość ma zostać wstawiona jako łącze DDE, należy zaznaczyć pole wyboru Połącz. Podczas aktywacji łącza dane dla tego obszaru zostaną odczytane z oryginalnego pliku.
Część okien pakietu LibreOffice, na przykład okno Style lub Nawigator, to okna "dokowalne". Można je przesuwać, zmieniać ich rozmiar i dokować do krawędzi okna aplikacji. Każda krawędź umożliwia zadokowanie kilku okien jedno nad drugim lub obok siebie. Przesuwając obramowania zadokowanych okien, można zmieniać ich wzajemne proporcje.
Aby oddokować i ponownie zadokować, przytrzymując , kliknij dwukrotnie pusty obszar w oknie. W oknie Style możesz także dwukrotnie kliknąć szarą część okna obok ikon, jednocześnie przytrzymując klawisze .
Na każdej krawędzi okna z zadokowanym innym oknem jest wyświetlany przycisk, który umożliwia ukrycie i pokazanie zadokowanego okna.
Po kliknięciu tego przycisku okno pozostaje wyświetlone aż do momentu jego manualnego ukrycia za pomocą tego samego przycisku.
Wyświetlenie okna przez kliknięcie obramowania zamiast przycisku uaktywnia funkcję automatycznego ukrywania. Ta funkcja umożliwia tymczasowe pokazanie ukrytego okna przez kliknięcie jego krawędzi. Kliknięcie obszaru dokumentu powoduje ponowne ukrycie zadokowanego okna.
IME jest skrótem od Input Method Editor. Edytor IME jest programem, który umożliwia użytkownikowi wprowadzanie złożonych znaków z zestawów innych niż zachodni za pomocą standardowej klawiatury.
W dokumencie formularza formant musi otrzymać fokus od użytkownika, aby stał się aktywny i mógł wykonywać swoje zadania. Na przykład użytkownicy muszą ustawić fokus na polu tekstowym, aby wprowadzić do niego tekst.
Istnieje kilka sposobów ustawienia fokusu na formancie:
Wyznacz sterowanie za pomocą myszy lub dowolnego urządzenia wskazującego.
Poruszaj się od jednego elementu sterującego do drugiego za pomocą klawiatury. Autor dokumentu może zdefiniować kolejność tabulatorów, która określa kolejność, w jakiej formanty otrzymają fokus, jeśli użytkownik porusza się po dokumencie za pomocą klawiatury. Po wybraniu formant może być aktywowany przez inną sekwencję klawiszy.
Wybierz formant za pomocą klawisza dostępu (czasami nazywanego „skrótem klawiaturowym” lub „akceleratorem klawiatury”).
Formatowania odnosi się do wizualnego układu tekstu w edytorze tekstu lub aplikacji DTP. Obejmuje definiowanie formatu i obramowania strony, czcionek i ich efektów oraz wcięć i odstępów. Tekst może być formatowany bezpośrednio lub za pomocą stylów dostępnych w pakiecie LibreOffice.
Styl to zestaw atrybutów formatowania, pogrupowanych i identyfikowanych za pomocą nazwy (nazwy stylu). Kiedy stosujesz styl do obiektu, jest on formatowany przy użyciu zestawu atrybutów stylu. Kilka obiektów o tym samym charakterze może mieć ten sam styl. W rezultacie po zmianie zestawu atrybutów formatowania stylu wszystkie obiekty skojarzone ze stylem również odpowiednio zmienią swoje atrybuty formatowania. Używaj stylów do jednolitego formatowania dużego zestawu akapitów, komórek i obiektów oraz lepszego zarządzania formatowaniem dokumentów.
Gdy nie używasz stylów i stosujesz atrybuty formatowania bezpośrednio do części tekstu, nazywa się to formatowaniem bezpośrednim (zwanym także formatowaniem ręcznym). Formatowanie jest stosowane tylko do zaznaczonego obszaru dokumentu. Jeśli dokument ma kilka akapitów, ramek lub dowolny inny obiekt, formatowanie bezpośrednie stosuje się do każdego obiektu. Formatowanie bezpośrednie jest dostępne w menu Format i na pasku narzędzi Formatowanie.
Zastosowanie atrybutów formatowania bezpośrednio do obiektu zastępuje odpowiednie atrybuty stylu, które są przypisane do obiektu.
W LibreOffice funkcja uzgadniania miejsca wierszy nazywa się Interlinia strony.
Interlinia strony odnosi się do drukowania linii w tym samym miejscu na przedniej i tylnej stronie. Ta metoda ułatwia czytanie, ponieważ nie tworzy przezroczystych szarych obszarów między wierszami. Termin odstępy między stronami może również odnosić się do wierszy w sąsiednich kolumnach tekstu, gdzie wiersze w różnych kolumnach wykorzystują tę samą pionową siatkę, a zatem są wyrównane w pionie względem siebie.
Drukowanie z interlinią strony jest szczególnie przydatne w przypadku dokumentów, w których dwie strony będą ustawione obok siebie (na przykład w książce lub broszurze), w układach wielokolumnowych oraz w przypadku dokumentów przeznaczonych do drukowania dwustronnego.
Interfejs programistyczny JDBC umożliwia połączenie z bazami danych z poziomu LibreOffice. Sterowniki JDBC są napisane w języku Java i niezależne od platformy.
Kerning oznacza zmniejszanie lub zwiększanie odstępów między parami liter w celu poprawy ogólnego wyglądu tekstu.
Tabele kerningu zawierają informacje o parach liter, które wymagają większych odstępów. Te tabele są na ogół składnikami czcionek.
Klucz główny służy jako unikatowy identyfikator pół baz danych. Jednoznaczna identyfikacja pól jest używana w relacyjnych bazach danych do uzyskiwania dostępu do danych z innych tabel. W przypadku odwołania do klucza głównego z innej tabeli nosi on nazwę klucza obcego.
W LibreOffice określenie klucza głównego odbywa się w widoku projektu tabeli przez wybieranie odpowiednich poleceń z menu główki wiersza wybranego pola.
ODBC (Open Database Connectivity) jest standardem protokołów służących aplikacjom do uzyskiwania dostępu do systemów baz danych. Językiem zapytań do baz danych jest SQL. LibreOffice umożliwia ustalenie, czy kwerendy do bazy danych mają być realizowane z użyciem poleceń SQL. Zamiast tego można skorzystać z interaktywnej pomocy, która umożliwia zdefiniowanie kwerendy za pomocą myszy, a następnie automatyczne przetłumaczenie jej przez LibreOffice na język SQL.
Obiekty OLE (Object Linking And Embedding) mogą być łączone z docelowym dokumentem lub osadzane. Osadzenie powoduje wstawienie do dokumentu kopii obiektu i elementów programu źródłowego. Aby edytować osadzony obiekt, należy otworzyć program źródłowy, klikając dwukrotnie obiekt.
Jeśli obiekt OLE jest połączony z dokumentem docelowym, ten dokument musi być dostępny w lokalizacji określonej w łączu. Usunięcie lub przeniesienie dokumentu docelowego uniemożliwi otwarcie połączonego obiektu OLE. Możesz użyć opcji w sekcji opcji Ładowanie i zapisywanie, aby skonfigurować system do zapisywania łączy do systemu plików.
Obiekt jest elementem ekranu, który zawiera dane. Mogą to być dane aplikacji, np. tekst lub grafika.
Obiekty są niezależne i nie wpływają na siebie nawzajem. Każdemu obiektowi zawierającemu dane można przypisać określone polecenia. Obiekty graficzne zawierają na przykład polecenia związane z edycją obrazów, natomiast arkusze polecenia dotyczące obliczeń.
Krzywa Béziera, nazwana tak od nazwiska francuskiego matematyka Pierre'a Béziera, przez którego została opisana, jest matematycznie zdefiniowaną krzywą używaną w grafice dwuwymiarowej. Określają ją cztery punkty: początkowy, końcowy oraz dwa osobne punkty środkowe. Przesuwanie tych punktów za pomocą myszy umożliwia modyfikację obiektów Béziera.
OpenGL jest językiem grafiki 3D opracowanym pierwotnie przez firmę SGI (Silicon Graphics Inc.). Używane są dwa dialekty tego języka: Microsoft OpenGL przygotowany dla systemu Windows NT oraz Cosmo OpenGL autorstwa firmy SGI. Druga z wymienionych odmian jest niezależnym językiem graficznym, który można wykorzystywać na wszystkich platformach i typach komputerów, nawet tych pozbawionych specjalnego sprzętu do grafiki 3D.
PNG (Portable Network Graphics) jest formatem plików graficznych, który jest coraz częściej spotykany w Internecie. Pliki są kompresowane z zastosowaniem wybranego stopnia kompresji, która w przeciwieństwie do formatu JPG nie powoduje utraty żadnych informacji. Pliki PNG mogą zawierać obrazy w 24-bitowej lub 8-bitowej skali kolorów, w odcieniach szarości lub czarno-białe. W razie potrzeby udostępniają także kanał alfa przechowujący informacje o przezroczystości. Obrazy PNG z przeplotem mogą podczas ładowania wyświetlać na przykład tylko co dziesiąty wiersz lub kolumnę. Pozostała część obrazu jest ładowana w dalszej kolejności.
RTF (Rich Text Format) to format plików opracowany na potrzeby wymiany plików tekstowych. Jego cechą szczególną jest fakt, iż formatowanie jest zapisywane w postaci bezpośrednio odczytywalnej informacji tekstowej. Niestety rozmiary plików RTF są dość duże w porównaniu z innymi formatami.
Relacyjna baza danych jest kolekcją elementów danych zorganizowanych w zbiór opisanych tabel, które umożliwiają dostęp do danych oraz ich łączenie na wiele sposobów bez konieczności reorganizacji tabel.
System zarządzania relacyjną bazą danych (RDBMS) to program, który umożliwia tworzenie, aktualizację i administrowanie relacyjną bazą danych. RDBMS tworzy lub aktualizuje bazę danych lub zapewnia do niej dostęp, wykorzystując polecenia języka SQL wprowadzone przez użytkownika lub zawarte w aplikacjach.
Dobry przykład relacyjnej bazy danych może stanowić zakup bazy danych zawierającej tabele Klient, Zakupy i Faktura. Tabela Faktura nie zawiera właściwych danych klientów ani zakupów, lecz zamiast tego znajdują się w niej odwołania przez łącza relacyjne, zwane także relacjami, do odpowiednich pól w tabelach Zakupy i Klient (na przykład do pola identyfikatora klienta).
SQL (Structured Query Language) jest językiem służącym do tworzenia kwerend do baz danych. LibreOffice umożliwia formułowanie kwerend bezpośrednio w języku SQL lub w trybie interaktywnym za pomocą myszy.
System liczbowy jest określony przez liczbę cyfr dostępnych do reprezentowania liczb. Na przykład system dziesiętny oparty jest na dziesięciu cyfrach (0..9), system binarny oparty jest na dwóch cyfrach 0 i 1, system szesnastkowy oparty jest na 16 cyfrach (0...9 i A...F).
W różnych oknach dialogowych (na przykład ) możesz wybrać, czy chcesz zapisywać pliki względnie lub bezwzględnie.
Zapisanie względne powoduje, że w odwołaniach do osadzonych plików graficznych lub innych obiektów w dokumencie są zapisywane informacje o ich lokalizacji w odniesieniu do systemu plików. W takim przypadku nie ma znaczenia, gdzie jest zapisana struktura katalogów, której dotyczy odniesienie. Pliki, do których odwołuje się dokument, są odnajdywane, jeśli pozostaną na tym samym dysku lub woluminie. Ma to znaczenie w przypadku dokumentów przeznaczonych do do otwierania przez inne komputery o całkowicie innej strukturze katalogów lub nazwach plików i woluminów. Zapisywanie względne jest także zalecane w przypadku, gdy struktura katalogów ma zostać utworzona na dysku serwera internetowego.
W przypadku wybrania zapisywania bezwzględnego wszystkie odwołania do innych plików są określane w odniesieniu do odpowiedniego dysku, woluminu lub katalogu głównego. Zaletą takiego rozwiązania jest zachowanie prawidłowości odwołań przy przenoszeniu dokumentu do innych katalogów lub folderów.
Połowa szerokości i pełna szerokość to właściwości używane do rozróżniania znaków używanych w niektórych językach i skryptach wschodnioazjatyckich, głównie chińskim, japońskim i koreańskim (CJK).
Znaki używane w alfabecie chińskim oraz hiragana, katakana i hangul mają zwykle kształt kwadratu i zajmują miejsce dwóch znaków łacińskich lub znaków ASCII, gdy są wyświetlane ze stałą szerokością. Dlatego są one określane jako znaki o pełnej szerokości, podczas gdy litery łacińskie, cyfry i znaki interpunkcyjne z zestawów znaków ASCII nazywane są znakami o połowie szerokości.
Ze względów historycznych zestaw łacińskich liter, cyfr i znaków interpunkcyjnych, które mają kwadratowy kształt i są określane jako kształty o pełnej szerokości, są również używane do uzupełniania lub zastępowania znaków o połowie szerokości w typografii wschodnioazjatyckiej. Podobnie istnieją kształty o połowie szerokości, tj. węższe zamiast kwadratu, dla powszechnie używanych kształtów o pełnej szerokości w skryptach katakana i hangul jamo. Połowiczna i pełna forma znaku to w zasadzie dwa sposoby pisania tego samego znaku, podobnie jak w przypadku wielkich i małych liter w językach łacińskich. LibreOffice obsługuje konwersję między połową szerokości a pełną szerokością, a także pozwala ignorować szerokość znaków podczas wyszukiwania ciągu tekstowego.
Języki o złożonym układzie tekstu mogą się charakteryzować pewnymi lub wszystkimi z następujących cech:
Język jest zapisywany za pomocą znaków lub symboli złożonych z kilku części
Tekst jest zapisywany od prawej do lewej.
Obecnie spośród języków o złożonym układzie tekstu LibreOffice obsługuje hindi, tajski, hebrajski i arabski.
Włącz obsługę CTL za pomocą .
Polecenie znajduje się w menu . Polecenie można aktywować tylko wtedy, gdy w bieżącym dokumencie znajduje się co najmniej jedno łącze. Na przykład, gdy wstawiasz obraz, możesz wstawić go bezpośrednio do dokumentu lub wstawić obraz jako łącze.
Bezpośrednie wstawienie obiektu do dokumentu powoduje wzrost rozmiarów pliku co najmniej o rozmiar obiektu wyrażony w bajtach. Zapisany dokument można otworzyć na innym komputerze, a wstawiony obiekt będzie wciąż na tym samym miejscu w dokumencie.
W przypadku wstawienia obiektu jako łącza w dokumencie umieszczane jest tylko odwołanie do nazwy pliku. Rozmiar pliku dokumentu powiększa się tylko o ścieżkę i odwołanie do pliku. W przypadku otwarcia dokumentu na innym komputerze do pojawienia się w nim dołączonego pliku wymagane jest, aby oryginał znajdował się w lokalizacji wskazywanej przez odwołanie.
Użyj , aby zobaczyć, które pliki są wstawiane jako łącza. W razie potrzeby łącza można usunąć. Spowoduje to przerwanie łącza i bezpośrednie wstawienie obiektu.