Adresy i odwołania bezwzględne i względne

Odwołania do komórki

Pojedyncza komórka jest w pełni identyfikowana przez arkusz, do którego należy, identyfikator kolumny (litera) umieszczony wzdłuż górnej części kolumny oraz identyfikator wiersza (numer) znajdujący się wzdłuż lewej strony arkusza kalkulacyjnego. W arkuszach kalkulacyjnych odczytywanych od lewej do prawej pełne odwołanie do lewej górnej komórki arkusza to Arkusz.A1.

Zakresy komórek

Możesz odwoływać się do zestawu komórek, odwołując się do nich w zakresach. Zakresy mogą być blokami komórek, całym zestawem kolumn i całym zestawem wierszy. Zakres A1:B2 to pierwsze cztery komórki w lewym górnym rogu arkusza. Zakres A:E zawiera wszystkie komórki z kolumn A, B, C, D i E. Zakres 2:5 zawiera wszystkie komórki z wierszy 2, 3, 4 i 5.

Odwołanie do komórki innego dokumentu zawiera pełną nazwę innego dokumentu między pojedynczymi cudzysłowami ('), następnie znak krzyżyka #, a następnie nazwę arkusza drugiego dokumentu, po którym następuje kropka i nazwa lub numer komórki.

Na przykład .

Ścieżka i identyfikator URI nazwy dokumentu muszą zawsze być ujęte w pojedyncze cudzysłowy. Jeśli nazwa zawiera pojedyncze cudzysłowy ('), należy je poprzedzić dwoma pojedynczymi cudzysłowami (''). Tylko nazwa arkusza może nie być cytowana, jeśli nie zawiera spacji lub znaku będącego operatorem lub nazwa byłaby czystą cyfrą (np. '123' musi być w cudzysłowie).

Operatory odwołań

Te operatory łączą zakresy komórek.

Najwyższy priorytet ma zakres, potem iloczyn zbiorów, a dopiero potem suma zbiorów.

Operator	Nazwa	Przykład
:	Zakres	A1:C108, A:D lub 3:13
!	Iloczyn zbiorów	SUMA(A1:B6!B5:C12) Oblicza sumę wszystkich komórek w części wspólnej zbioru; w tym przykładzie zwracaną wartością jest suma komórek B5 i B6.
~	Łączenie lub suma zbiorów	Pobiera dwa odwołania i zwraca listę odwołań, która jest połączeniem lewego odwołania, po którym następuje prawe odwołanie. Podwójne wpisy są odwoływane dwukrotnie. =LICZBA(A1:B2~B2:C3) zlicza wartości A1:B2 i B2:C3. Należy pamiętać, że komórka B2 jest liczona dwukrotnie. =INDEKS(A1:B2~C1:D2;2;1;2) zaznacza komórkę C2, czyli pierwszą komórkę drugiego wiersza, pierwszej kolumny drugiego zakresu (C1:D2 ) listy zakresów.

Lista odwołań nie jest dozwolona wewnątrz wyrażenia macierzowego.

Adresowanie względne

Adres komórki w pierwszym wierszu kolumny A to A1. Można zaadresować zakres sąsiadujących komórek, wprowadzając najpierw współrzędne komórki znajdującej się w lewym górnym rogu zakresu, a następnie po dwukropku wprowadzając współrzędne komórki położonej w prawym dolnym rogu. Przykładowo adresem kwadratowego zakresu utworzonego przez pierwsze cztery komórki w lewym górnym rogu jest A1:B2.

Adresowanie obszaru w ten sposób tworzy względne odwołanie do A1:B2. Względność polega w tym wypadku na tym, że odwołanie do tego obszaru będzie automatycznie dostosowane po skopiowaniu formuł.

Adresowanie bezwzględne

Odwołania bezwzględne są przeciwieństwem adresowania względnego. Przed każdą literą i cyfrą symbolu odwołania bezwzględnego umieszczany jest znak "$", na przykład $A$1:$B$2.

Gdy kursor znajduje się w wierszu wprowadzania, LibreOffice umożliwia konwersję bieżącego odwołania z bezwzględnego na względne i na odwrót za pomocą klawisza F4. W przypadku adresu względnego, takiego jak A1, pierwsze naciśnięcie tej kombinacji klawiszy powoduje przekształcenie zarówno wiersza, jak i kolumny w odwołania bezwzględne ($A$1). Drugie naciśnięcie przekształci tylko wiersz (A$1), a trzecie tylko kolumnę ($A1). Kolejne naciśnięcie tej kombinacji klawiszy powoduje przekształcenie wiersza i kolumny z powrotem w odwołanie względne

Program LibreOffice Calc ukazuje odwołania do formuł. Kliknięcie w komórce formuły SUMA(A1:C5;D15:D24) spowoduje na przykład oznaczenie kolorem dwóch obszarów w arkuszu, do których istnieją odwołania. Składnik formuły "A1:C5" może mieć kolor niebieski, a omawiany zakres komórek może być obramowany takim samym odcieniem niebieskiego. Podobnie następny składnik formuły "D15:D24" może zostać oznaczony kolorem czerwonym.

Kiedy używać odwołań względnych i bezwzględnych

Co wyróżnia odwołanie względne Formuła, którą należy wprowadzić do komórki E1, aby obliczyć w niej sumę komórek z zakresu A1:B2, jest następująca: =SUMA(A1:B2). Jeśli później przed A zostanie wstawiona nowa kolumna, to adres sumowanych elementów zmieni się w B1:C1, a formuła znajdzie się w komórce F1. Wstawienie nowej kolumny spowoduje więc konieczność sprawdzenia i poprawienia wszystkich formuł w bieżącym arkuszu, a być może także w innych arkuszach.

Na szczęście LibreOffice potrafi się tym zająć. Po wstawieniu nowej kolumny A formuła =SUMA(A1:B2) jest automatycznie aktualizowana i zostaje zmieniona na =SUMA(B1:C2). W przypadku wstawienia nowego wiersza 1 numeracja wierszy także zostanie dostosowana. Przy każdym przeniesieniu obszaru, do którego odnosi się odwołanie, program LibreOffice Calc dostosowuje bezwzględne i względne odwołania. Należy jednak zachować ostrożność przy kopiowaniu formuł, ponieważ w tym przypadku tylko względne odwołania zostaną zaktualizowane.

Odwołania bezwzględne są stosowane, gdy obliczenia wiążą się z określoną komórką arkusza. Jeśli współrzędne komórki nie są określone jako bezwzględne, a formuła, która się do niej odwołuje, zostanie skopiowana do komórki znajdującej się poniżej pierwotnej komórki, odwołanie także zostanie przeniesione w dół.

Poza wstawieniem nowych wierszy i kolumn odwołania mogą być także zmienione, gdy istniejąca formuła, która odwołuje się do określonych komórek, zostanie skopiowana w inne miejsce arkusza. Przykładowo formuła =SUMA(A1:A9) znajduje się w wierszu 10. Aby obliczyć sumę dla kolumny przylegającej z prawej strony, skopiuj tę formułę do komórki znajdującej się po prawej stronie. W kolumnie B kopia formuły zostanie automatycznie zaktualizowana do postaci =SUMA(B1:B9).