Zmienne

Poniższe instrukcje i funkcje są używane do obsługi zmiennych. Z funkcji tych można korzystać w celu deklarowania lub definiowania zmiennych, konwersji typów zmiennych lub określenia typu zmiennej.

Funkcja CCur

Konwertuje wyrażenie będące ciągiem lub wyrażenie numeryczne na wyrażenie waluty. Zastosowane separatory dziesiętne oraz symbole waluty zależą od ustawień regionalnych.

Funkcja CBool

Konwertuje wyrażenie lub zestaw wyrażeń na wartość logiczną. Wyrażenie składa się z ciągów znaków, liczb i operatorów. W wyrażeniach dozwolone są porównania, operatory logiczne lub matematyczne.

Funkcja CDate

Przetwarza dowolny ciąg lub wyrażenie numeryczne na wartość w postaci daty.

Funkcja CDec

Konwertuje wyrażenie będące ciągiem lub wyrażenie numeryczne na wyrażenie dziesiętne.

Funkcja CDbl

Przekształca dowolne wyrażenie numeryczne lub ciąg na wartość typu podwójna precyzja.

Funkcja CInt

Przetwarza dowolny ciąg lub wyrażenie numeryczne na liczbę całkowitą.

Funkcja CLng

Przetwarza dowolny ciąg lub wyrażenie numeryczne na wartość typu liczba całkowita długa.

Instrukcja Const

Określa jeden lub więcej identyfikatorów jako stałe.

Funkcja CSng

Przekształca dowolny ciąg znakowy lub wyrażenie numeryczne na wyrażenie typu pojedyncza precyzja.

Funkcja CStr

Przekształca dowolne wyrażenie numeryczne na wyrażenie w postaci ciągu.

Funkcja CVar

Konwertuje wyrażenie będące ciągiem lub wyrażenie numeryczne na wyrażenie typu variant.

Funkcja CVErr

Konwertuje wyrażenie będące ciągiem lub wyrażenie numeryczne na wyrażenie typu variant podtypu "Błąd".

Instrukcja DefBool

Jeśli nie zostanie określony znak deklaracji typu lub słowo kluczowe, instrukcja DefBool ustawia domyślny typ danych dla zmiennych zgodnie z zakresem liter.

Instrukcja DefCur

Jeśli znak deklaracji typu lub słowo kluczowe nie zostaną określone, instrukcja DefCur ustawia domyślny typ zmiennych zgodnie z zakresem liter.

Instrukcja DefDate

Jeśli znak deklaracji typu lub słowo kluczowe nie zostaną określone, instrukcja DefDate ustawia domyślny typ zmiennych zgodnie z zakresem liter.

Instrukcja DefDbl

Ustawia domyślny typ zmiennej zgodnie z zakresem liter w przypadku braku określenia znaku deklaracji typu lub słowa kluczowego.

Instrukcja DefErr

Jeśli znak deklaracji typu lub słowo kluczowe nie zostaną określone, instrukcja DefErr ustawia domyślny typ zmiennych zgodnie z zakresem liter.

Instrukcja DefInt

Ustawia domyślny typ zmiennej zgodnie z zakresem liter w przypadku braku określenia znaku deklaracji typu lub słowa kluczowego.

Instrukcja DefLng

Ustawia domyślny typ zmiennej zgodnie z zakresem liter w przypadku braku określenia znaku deklaracji typu lub słowa kluczowego.

Instrukcja DefObj

Ustawia domyślny typ zmiennej zgodnie z zakresem liter w przypadku braku określenia znaku deklaracji typu lub słowa kluczowego.

Instrukcja DefSng

Jeśli znak deklaracji typu lub słowo kluczowe nie zostaną określone, instrukcja DefSng ustawia domyślny typ zmiennych zgodnie z zakresem liter.

Instrukcja DefStr

Jeśli znak deklaracji typu lub słowo kluczowe nie zostaną określone, instrukcja DefStr ustawia domyślny typ zmiennych zgodnie z zakresem liter.

Instrukcja DefVar

Ustawia domyślny typ zmiennej zgodnie z zakresem liter w przypadku braku określenia znaku deklaracji typu lub słowa kluczowego.

Instrukcja Dim

Deklaruje zmienne lub tablice.

Instrukcja ReDim

Deklaruje lub redefiniuje zmienne lub tablice.

Instrukcja Type

Określ struktury danych inne niż UNO.

Funkcja IsArray

Określa, czy zmienna jest polem danych w tablicy.

Funkcja IsDate

Sprawdza, czy wyrażenie numeryczne lub ciąg można przekształcić na zmienną typu Data.

Funkcja IsEmpty

Sprawdza, czy zmienna typu Variant zawiera wartość pustą. Wartość pusta oznacza, że zmienna nie została zainicjowana.

Funkcja IsError

Sprawdza, czy zmienna zawiera błędną wartość.

Funkcja IsNull

Sprawdza, czy zmienna Variant zawiera specjalną wartość pustą, która wskazuje, że zmienna nie zawiera żadnych danych.

Funkcja IsNumeric

Sprawdza, czy wyrażenie jest liczbą. Jeśli wyrażenie jest liczbą, funkcja zwraca wartość True (prawda), w przeciwnym razie False (fałsz).

Funkcja IsObject

Sprawdza, czy zmienna jest obiektem, a nie prymitywnym typem danych, takim jak data, liczba lub tekst. Jeśli zmienna jest obiektem, funkcja zwraca True, w przeciwnym razie zwraca False.

Funkcja LBound

Zwraca dolną granicę tablicy.

Funkcja UBound

Zwraca górną granicę tablicy.

Instrukcja Let

Przypisuje wartość do zmiennej.

Instrukcja Array

Zwraca typ Variant z polem danych.

Funkcja DimArray

Zwraca tablicę typu Variant.

Instrukcja Erase

Wymazuje zawartość elementów macierzy o stałym rozmiarze i zwalnia pamięć używaną przez macierze o zmiennym rozmiarze.

Instrukcja Option Base

Definiuje domyślną dolną granicę tablicy jako 0 lub 1.

Instrukcja Option Explicit

Określa, czy każda zmienna w kodzie programu musi być jawnie zadeklarowana za pomocą instrukcji Dim.

Instrukcja Public

Wymiaruje zmienną lub tablicę na poziomie modułu (to znaczy nie wewnątrz podprogramu lub funkcji), dzięki czemu zmienne i tablice są dostępne we wszystkich bibliotekach i modułach.

Słowo kluczowe Global

Wymiaruje zmienną lub tablicę na poziomie globalnym (to znaczy nie wewnątrz podprogramu lub funkcji), dzięki czemu zmienne i tablice są dostępne we wszystkich bibliotekach i modułach w bieżącej sesji.

Instrukcja Static

Deklaruje zmienną lub tablicę wewnątrz podprogramu lub funkcji na poziomie procedury. Dane zmiennej lub tablicy są przechowywane także po wyjściu z podprogramu lub funkcji. Poprawne są także konwencje instrukcji Dim.

Funkcja TypeName; funkcja VarType

Zwraca tekst lub wartość liczbową zawierającą informacje o typie zmiennej.

Instrukcja Set

Ustawia odwołanie do obiektu na zmiennej.

Funkcja FindObject

Pozwala adresować obiekt podczas wykonywania programu przez jego nazwę w postaci ciągu.

Funkcja FindPropertyObject

Pozwala adresować obiekt podczas wykonywania programu poprzez jego nazwę w postaci ciągu.

Optional (w instrukcji Function)

Umożliwia zdefiniowanie parametrów przekazywanych do funkcji jako opcjonalne.

Funkcja IsMissing

Sprawdza, czy funkcja jest wywoływana z parametrem opcjonalnym.

Funkcja HasUnoInterfaces

Sprawdza, czy obiekt UNO Basic obsługuje określone interfejsy UNO.

Funkcja EqualUnoObjects

Zwraca True, jeśli dwie określone zmienne Basic reprezentują tę samą instancję obiektu UNO.

Funkcja IsUnoStruct

Zwraca wartość True (prawda), jeśli obiekt stanowi strukturę typu Uno.

Prosimy o wsparcie!