LibreOffice 7.2 Help
Poniższe instrukcje i funkcje są używane do obsługi zmiennych. Z funkcji tych można korzystać w celu deklarowania lub definiowania zmiennych, konwersji typów zmiennych lub określenia typu zmiennej.
Konwertuje wyrażenie będące ciągiem lub wyrażenie numeryczne na wyrażenie waluty. Zastosowane separatory dziesiętne oraz symbole waluty zależą od ustawień regionalnych.
Przekształca porównanie ciągów lub wyrażeń numerycznych w wyrażenie logiczne lub przekształca pojedyncze wyrażenie numeryczne w wyrażenie logiczne.
Przetwarza dowolny ciąg lub wyrażenie numeryczne na wartość typu liczba całkowita długa.
Przekształca dowolny ciąg znakowy lub wyrażenie numeryczne na wyrażenie typu pojedyncza precyzja.
Konwertuje wyrażenie będące ciągiem lub wyrażenie numeryczne na wyrażenie typu variant.
Konwertuje wyrażenie będące ciągiem lub wyrażenie numeryczne na wyrażenie typu variant podtypu "Błąd".
Jeśli nie zostanie określony znak deklaracji typu lub słowo kluczowe, instrukcja DefBool ustawia domyślny typ danych dla zmiennych zgodnie z zakresem liter.
Jeśli znak deklaracji typu lub słowo kluczowe nie zostaną określone, instrukcja DefCur ustawia domyślny typ zmiennych zgodnie z zakresem liter.
Jeśli znak deklaracji typu lub słowo kluczowe nie zostaną określone, instrukcja DefDate ustawia domyślny typ zmiennych zgodnie z zakresem liter.
Ustawia domyślny typ zmiennej zgodnie z zakresem liter w przypadku braku określenia znaku deklaracji typu lub słowa kluczowego.
Jeśli znak deklaracji typu lub słowo kluczowe nie zostaną określone, instrukcja DefErr ustawia domyślny typ zmiennych zgodnie z zakresem liter.
Ustawia domyślny typ zmiennej zgodnie z zakresem liter w przypadku braku określenia znaku deklaracji typu lub słowa kluczowego.
Ustawia domyślny typ zmiennej zgodnie z zakresem liter w przypadku braku określenia znaku deklaracji typu lub słowa kluczowego.
Ustawia domyślny typ zmiennej zgodnie z zakresem liter w przypadku braku określenia znaku deklaracji typu lub słowa kluczowego.
Jeśli znak deklaracji typu lub słowo kluczowe nie zostaną określone, instrukcja DefSng ustawia domyślny typ zmiennych zgodnie z zakresem liter.
Jeśli znak deklaracji typu lub słowo kluczowe nie zostaną określone, instrukcja DefStr ustawia domyślny typ zmiennych zgodnie z zakresem liter.
Ustawia domyślny typ zmiennej zgodnie z zakresem liter w przypadku braku określenia znaku deklaracji typu lub słowa kluczowego.
Sprawdza, czy wyrażenie numeryczne lub ciąg można przekształcić na zmienną typu Data.
Sprawdza, czy zmienna typu Variant zawiera wartość pustą. Wartość pusta oznacza, że zmienna nie została zainicjowana.
Sprawdza, czy zmienna Variant zawiera specjalną wartość pustą, która wskazuje, że zmienna nie zawiera żadnych danych.
Sprawdza, czy wyrażenie jest liczbą. Jeśli wyrażenie jest liczbą, funkcja zwraca wartość True (prawda), w przeciwnym razie False (fałsz).
Tests if a variable is an object, as opposed to primitive data types such as dates, numbers, texts. The function returns True if the variable is an object, otherwise it returns False.
Wymazuje zawartość elementów macierzy o stałym rozmiarze i zwalnia pamięć używaną przez macierze o zmiennym rozmiarze.
Określa, czy każda zmienna w kodzie programu musi być jawnie zadeklarowana za pomocą instrukcji Dim.
Wymiaruje zmienną lub tablicę na poziomie modułu (to znaczy nie wewnątrz podprogramu lub funkcji), dzięki czemu zmienne i tablice są dostępne we wszystkich bibliotekach i modułach.
Wymiaruje zmienną lub tablicę na poziomie globalnym (to znaczy nie wewnątrz podprogramu lub funkcji), dzięki czemu zmienne i tablice są dostępne we wszystkich bibliotekach i modułach w bieżącej sesji.
Deklaruje zmienną lub tablicę wewnątrz podprogramu lub funkcji na poziomie procedury. Dane zmiennej lub tablicy są przechowywane także po wyjściu z podprogramu lub funkcji. Poprawne są także konwencje instrukcji Dim.
Zwraca ciąg (TypeName) lub wartość numeryczną (VarType) zawierającą informację dla zmiennej.
Pozwala adresować obiekt podczas wykonywania programu przez jego nazwę w postaci ciągu.
Pozwala adresować obiekt podczas wykonywania programu poprzez jego nazwę w postaci ciągu.
Umożliwia zdefiniowanie parametrów przekazywanych do funkcji jako opcjonalne.
Sprawdza, czy obiekt Uno programu Basic obsługuje określone interfejsy Uno.
Zwraca wartość True (prawda), jeśli dwa określone obiekty Basic typu Uno reprezentują instancję tego samego obiektu typu Uno.