Zmienne

Poniższe instrukcje i funkcje są używane do obsługi zmiennych. Z funkcji tych można korzystać w celu deklarowania lub definiowania zmiennych, konwersji typów zmiennych lub określenia typu zmiennej.

Funkcja CCur

Konwertuje wyrażenie będące ciągiem lub wyrażenie numeryczne na wyrażenie waluty. Zastosowane separatory dziesiętne oraz symbole waluty zależą od ustawień regionalnych.

Funkcja CBool

Przekształca porównanie ciągów lub wyrażeń numerycznych w wyrażenie logiczne lub przekształca pojedyncze wyrażenie numeryczne w wyrażenie logiczne.

Funkcja CDate

Przetwarza dowolny ciąg lub wyrażenie numeryczne na wartość w postaci daty.

Funkcja CDec

Konwertuje wyrażenie będące ciągiem lub wyrażenie numeryczne na wyrażenie dziesiętne.

Funkcja CDbl

Przekształca dowolne wyrażenie numeryczne lub ciąg na wartość typu podwójna precyzja.

Funkcja CInt

Przetwarza dowolny ciąg lub wyrażenie numeryczne na liczbę całkowitą.

Funkcja CLng

Przetwarza dowolny ciąg lub wyrażenie numeryczne na wartość typu liczba całkowita długa.

Instrukcja Const

Definiuje ciąg jako stałą.

Funkcja CSng

Przekształca dowolny ciąg znakowy lub wyrażenie numeryczne na wyrażenie typu pojedyncza precyzja.

Funkcja CStr

Przekształca dowolne wyrażenie numeryczne na wyrażenie w postaci ciągu.

Funkcja CVar

Konwertuje wyrażenie będące ciągiem lub wyrażenie numeryczne na wyrażenie typu variant.

Funkcja CVErr

Konwertuje wyrażenie będące ciągiem lub wyrażenie numeryczne na wyrażenie typu variant podtypu "Błąd".

Instrukcja DefBool

Jeśli nie zostanie określony znak deklaracji typu lub słowo kluczowe, instrukcja DefBool ustawia domyślny typ danych dla zmiennych zgodnie z zakresem liter.

Instrukcja DefCur

Jeśli znak deklaracji typu lub słowo kluczowe nie zostaną określone, instrukcja DefCur ustawia domyślny typ zmiennych zgodnie z zakresem liter.

Instrukcja DefDate

Jeśli znak deklaracji typu lub słowo kluczowe nie zostaną określone, instrukcja DefDate ustawia domyślny typ zmiennych zgodnie z zakresem liter.

Instrukcja DefDbl

Ustawia domyślny typ zmiennej zgodnie z zakresem liter w przypadku braku określenia znaku deklaracji typu lub słowa kluczowego.

Instrukcja DefErr

Jeśli znak deklaracji typu lub słowo kluczowe nie zostaną określone, instrukcja DefErr ustawia domyślny typ zmiennych zgodnie z zakresem liter.

Instrukcja DefInt

Ustawia domyślny typ zmiennej zgodnie z zakresem liter w przypadku braku określenia znaku deklaracji typu lub słowa kluczowego.

Instrukcja DefLng

Ustawia domyślny typ zmiennej zgodnie z zakresem liter w przypadku braku określenia znaku deklaracji typu lub słowa kluczowego.

Instrukcja DefObj

Ustawia domyślny typ zmiennej zgodnie z zakresem liter w przypadku braku określenia znaku deklaracji typu lub słowa kluczowego.

Instrukcja DefSng

Jeśli znak deklaracji typu lub słowo kluczowe nie zostaną określone, instrukcja DefSng ustawia domyślny typ zmiennych zgodnie z zakresem liter.

Instrukcja DefStr

Jeśli znak deklaracji typu lub słowo kluczowe nie zostaną określone, instrukcja DefStr ustawia domyślny typ zmiennych zgodnie z zakresem liter.

Instrukcja DefVar

Ustawia domyślny typ zmiennej zgodnie z zakresem liter w przypadku braku określenia znaku deklaracji typu lub słowa kluczowego.

Instrukcja Dim

Deklaruje zmienną lub tablicę.

Instrukcja ReDim

Deklaruje zmienną lub tablicę.

Instrukcja Type

Define non-UNO data structures.

Funkcja IsArray

Określa, czy zmienna jest polem danych w tablicy.

Funkcja IsDate

Sprawdza, czy wyrażenie numeryczne lub ciąg można przekształcić na zmienną typu Data.

Funkcja IsEmpty

Sprawdza, czy zmienna typu Variant zawiera wartość pustą. Wartość pusta oznacza, że zmienna nie została zainicjowana.

Funkcja IsError

Sprawdza, czy zmienna zawiera błędną wartość.

Funkcja IsNull

Sprawdza, czy zmienna Variant zawiera specjalną wartość pustą, która wskazuje, że zmienna nie zawiera żadnych danych.

Funkcja IsNumeric

Sprawdza, czy wyrażenie jest liczbą. Jeśli wyrażenie jest liczbą, funkcja zwraca wartość True (prawda), w przeciwnym razie False (fałsz).

Funkcja IsObject

Sprawdza, czy zmienna obiektowa jest obiektem typu OLE. Funkcja zwraca wartość True (prawda), jeśli zmienna jest obiektem typu OLE, w przeciwnym razie zwracana jest wartość False (fałsz).

Funkcja LBound

Zwraca dolną granicę tablicy.

Funkcja UBound

Zwraca górną granicę tablicy.

Instrukcja Let

Przypisuje wartość do zmiennej.

Funkcja Array

Zwraca typ Variant z polem danych.

Funkcja DimArray

Zwraca tablicę typu Variant.

Funkcja Erase

Wymazuje zawartość elementów macierzy o stałym rozmiarze i zwalnia pamięć używaną przez macierze o zmiennym rozmiarze.

Option Base Statement

Definiuje domyślną dolną granicę tablicy jako 0 lub 1.

Option Explicit Statement

Określa, czy każda zmienna w kodzie programu musi być jawnie zadeklarowana za pomocą instrukcji Dim.

Instrukcja Public

Wymiaruje zmienną lub tablicę na poziomie modułu (to znaczy nie wewnątrz podprogramu lub funkcji), dzięki czemu zmienne i tablice są dostępne we wszystkich bibliotekach i modułach.

Instrukcja Global

Wymiaruje zmienną lub tablicę na poziomie globalnym (to znaczy nie wewnątrz podprogramu lub funkcji), dzięki czemu zmienne i tablice są dostępne we wszystkich bibliotekach i modułach w bieżącej sesji.

Instrukcja Static

Deklaruje zmienną lub tablicę wewnątrz podprogramu lub funkcji na poziomie procedury. Dane zmiennej lub tablicy są przechowywane także po wyjściu z podprogramu lub funkcji. Poprawne są także konwencje instrukcji Dim.

Funkcja TypeName; funkcja VarType

Zwraca ciąg (TypeName) lub wartość numeryczną (VarType) zawierającą informację dla zmiennej.

Instrukcja Set

Ustawia odwołanie do obiektu w zmiennej lub właściwości.

Funkcja FindObject

Pozwala adresować obiekt podczas wykonywania programu przez jego nazwę w postaci ciągu.

Funkcja FindPropertyObject

Pozwala adresować obiekt podczas wykonywania programu poprzez jego nazwę w postaci ciągu.

Optional (w instrukcji Function)

Umożliwia zdefiniowanie parametrów przekazywanych do funkcji jako opcjonalne.

Funkcja IsMissing

Sprawdza, czy funkcja jest wywoływana z parametrem opcjonalnym.

Funkcja HasUnoInterfaces

Sprawdza, czy obiekt Uno programu Basic obsługuje określone interfejsy Uno.

Funkcja EqualUnoObjects

Zwraca wartość True (prawda), jeśli dwa określone obiekty Basic typu Uno reprezentują instancję tego samego obiektu typu Uno.

Funkcja IsUnoStruct

Zwraca wartość True (prawda), jeśli obiekt stanowi strukturę typu Uno.

Please support us!