AGREGUJ function
Zwraca wyniki agregacji obliczeń w zakresie. Dostępne są różne funkcje agregacji z listy poniżej. Funkcja agregacji pozwala pominąć ukryte wiersze, błędy SUMY.CZĘŚCIOWE i inne wyniki funkcji AGREGUJ w obliczeniach.
Funkcja AGREGUJ jest stosowana do pionowych zakresów danych wraz z aktywowanym Autofiltrem. Jeśli Autofiltr nie jest aktywowany, automatyczne przeliczanie wyniku funkcji nie działa dla nowo ukrytych wierszy. Nie jest przewidziane, aby funkcja ta działała z poziomymi zakresami, jednakże może być stosowana z pewnymi ograniczeniami. W szczególności funkcja AGREGUJ stosowana do poziomych zakresów danych nie rozpoznaje ukrytych kolumn, jednakże poprawnie pomija błędy i wyniki SUMY.CZĘŚCIOWE i innych funkcji AGREGUJ osadzonych w rzędzie.
Składnia
AGREGUJ(Funkcja; Opcja; Odw1 [; Odw2 [; …]])
lub
AGREGUJ(Funkcja; Opcja; Tablica [; k])
Funkcja – argument obligatoryjny. Indeks funkcji A lub odwołanie do komórki z wartością od 1 do 19, w zgodzie z następującą tabelą:
Indeks funkcji |
Zastosowana opcja |
1 |
ŚREDNIA |
2 |
ILE.LICZB |
3 |
ILE.NIEPUSTYCH |
4 |
MAKS |
5 |
MIN |
6 |
ILOCZYN |
7 |
ODCH.STANDARD.PRÓBKI |
8 |
ODCH.STAND.POPUL |
9 |
SUMA |
10 |
WARIANCJA.PRÓBKI |
11 |
WARIANCJA.POP |
12 |
MEDIANA |
13 |
WYST.NAJCZĘŚCIEJ.WART |
14 |
MAKS.K |
15 |
MIN.K |
16 |
PERCENTYL.PRZEDZ.ZAMK |
17 |
KWARTYL.PRZEDZ.ZAMK |
18 |
PERCENTYL.PRZEDZ.OTW |
19 |
KWARTYL.PRZEDZ.OTW |
Opcja – argument obligatoryjny. Indeks opcji lub odwołanie do komórki z wartością od 0 do 7 determinuje co należy zignorować w zakresie dla funkcji.
Indeks opcji |
Zastosowana opcja |
0 |
Ignoruj tylko zagnieżdżone funkcje SUMY.CZĘŚCIOWE i AGREGUJ |
1 |
Ignoruj tylko ukryte wiersze, zagnieżdżone funkcje SUMY.CZĘŚCIOWE i AGREGUJ |
2 |
Ignoruj tylko błędy, zagnieżdżone funkcje SUMY.CZĘŚCIOWE i AGREGUJ |
3 |
Ignoruj ukryte wiersze, błędy, zagnieżdżone funkcje SUMY.CZĘŚCIOWE i AGREGUJ |
4 |
Niczego nie ignoruj |
5 |
Ignoruj tylko ukryte wiersze |
6 |
Ignoruj tylko błędy |
7 |
Ignoruj tylko ukryte wiersze i błędy |
Odw1 – argument obligatoryjny. Pierwszy argument numeryczny (jeśli zakres jest ustalany przez listę wartości wewnątrz funkcji) lub odwołanie do komórki, która go zawiera.
Odw2, 3, ... – opcjonalne. Argument numeryczny lub odwołanie do komórki (do 253 argumentów), do której trzeba zgromadzić wartość.
Tablica – argument obligatoryjny. Tablica może być określona poprzez granice zakresu, nazwę nazwanego zakresu lub etykietę kolumny.
Aby użyć etykiet kolumn, funkcja "Automatycznie znajdź etykiety kolumn i wierszy" musi być włączona.
k – argument obligatoryjny dla następujących funkcji: MAKS.K, MINI.K, PERCENTYL.PRZEDZ.ZAMK, KWARTYL.PRZEDZ.ZAMK, PERCENTYL.PRZEDZ.OTW, KWARTYL.PRZEDZ.OTW. Jest to argument numeryczny, który musi być zgodny z drugim argumentem tych funkcji.
Przykłady
A |
B |
C |
|
1 |
KolumnaJeden |
KolumnaDwa |
KolumnaTrzy |
2 |
34 |
11 |
12 |
3 |
10 |
56 |
35 |
4 |
#DZIEL/0! |
5 |
3 |
5 |
20 |
8 |
1 |
6 |
0 |
8 |
9 |
7 |
#ARG! |
20 |
21 |
8 |
5 |
7 |
8 |
9 |
14 |
0 |
5 |
=AGREGUJ(4;2;A2:A9)
Zwraca maksymalną wartość dla zakresu A2:A9 = 34, podczas gdy =MAKS(A2:A9) zwraca błąd BŁĄD:511.
=AGREGUJ(9;5;A5:C5)
Zwraca sumę dla zakresu A5:C5 = 29, nawet jeśli część kolumn jest ukrytych.
=AGREGUJ(9;5;B2:B9)
Zwraca sumę kolumny B = 115. Jeśli jakiś wiersz jest ukryty, funkcja pomija jego wartość. Na przykład: jeśli siódmy wiersz jest ukryty, funkcja zwraca 95.
Jeśli potrzebujesz zastosować funkcję z zakresem 3D, poniższy przykład pokazuje jak to zrobić.
=AGREGUJ(13;3;Arkusz1.B2:B9:Arkusz3.B2:B9)
Funkcja zwraca tryb wartości drugiej kolumny przez arkusze 1:3 (zawierające te same dane) = 8.
Możesz użyć w formule odwołań do komórki lub do zakresu dla każdego argumentu. Następujący przykład pokazuje, jak to działa. Ponadto pokazuje, jak użyć etykiet kolumn do określenia tablicy.
=AGREGUJ(E3;E5;'KolumnaJeden')
Jeśli E3 = 13 i E5 = 7, funkcja zwraca tryb pierwszej kolumny = 10.