AGREGUJ function

Zwraca wyniki agregacji obliczeń w zakresie. Dostępne są różne funkcje agregacji z listy poniżej. Funkcja agregacji pozwala pominąć ukryte wiersze, błędy SUMY.CZĘŚCIOWE i inne wyniki funkcji AGREGUJ w obliczeniach.

Ikona notatki

Funkcja AGREGUJ jest stosowana do pionowych zakresów danych wraz z aktywowanym Autofiltrem. Jeśli Autofiltr nie jest aktywowany, automatyczne przeliczanie wyniku funkcji nie działa dla nowo ukrytych wierszy. Nie jest przewidziane, aby funkcja ta działała z poziomymi zakresami, jednakże może być stosowana z pewnymi ograniczeniami. W szczególności funkcja AGREGUJ stosowana do poziomych zakresów danych nie rozpoznaje ukrytych kolumn, jednakże poprawnie pomija błędy i wyniki SUMY.CZĘŚCIOWE i innych funkcji AGREGUJ osadzonych w rzędzie.


Składnia

AGREGUJ(Funkcja; Opcja; Odw1 [; Odw2 [; …]])

lub

AGREGUJ(Funkcja; Opcja; Tablica [; k])

Funkcja – argument obligatoryjny. Indeks funkcji A lub odwołanie do komórki z wartością od 1 do 19, w zgodzie z następującą tabelą:

Indeks funkcji

Zastosowana opcja

1

ŚREDNIA

2

ILE.LICZB

3

ILE.NIEPUSTYCH

4

MAKS

5

MIN

6

ILOCZYN

7

ODCH.STANDARD.PRÓBKI

8

ODCH.STAND.POPUL

9

SUMA

10

WARIANCJA.PRÓBKI

11

WARIANCJA.POP

12

MEDIANA

13

WYST.NAJCZĘŚCIEJ.WART

14

MAKS.K

15

MIN.K

16

PERCENTYL.PRZEDZ.ZAMK

17

KWARTYL.PRZEDZ.ZAMK

18

PERCENTYL.PRZEDZ.OTW

19

KWARTYL.PRZEDZ.OTW


Opcja – argument obligatoryjny. Indeks opcji lub odwołanie do komórki z wartością od 0 do 7 determinuje co należy zignorować w zakresie dla funkcji.

Indeks opcji

Zastosowana opcja

0

Ignoruj tylko zagnieżdżone funkcje SUMY.CZĘŚCIOWE i AGREGUJ

1

Ignoruj tylko ukryte wiersze, zagnieżdżone funkcje SUMY.CZĘŚCIOWE i AGREGUJ

2

Ignoruj tylko błędy, zagnieżdżone funkcje SUMY.CZĘŚCIOWE i AGREGUJ

3

Ignoruj ukryte wiersze, błędy, zagnieżdżone funkcje SUMY.CZĘŚCIOWE i AGREGUJ

4

Niczego nie ignoruj

5

Ignoruj tylko ukryte wiersze

6

Ignoruj tylko błędy

7

Ignoruj tylko ukryte wiersze i błędy


Odw1 – argument obligatoryjny. Pierwszy argument numeryczny (jeśli zakres jest ustalany przez listę wartości wewnątrz funkcji) lub odwołanie do komórki, która go zawiera.

Odw2, 3, ... – opcjonalne. Argument numeryczny lub odwołanie do komórki (do 253 argumentów), do której trzeba zgromadzić wartość.

Tablica – argument obligatoryjny. Tablica może być określona poprzez granice zakresu, nazwę nazwanego zakresu lub etykietę kolumny.

Ikona notatki

Aby użyć etykiet kolumn, funkcja "Automatycznie znajdź etykiety kolumn i wierszy" musi być włączona.


k – argument obligatoryjny dla następujących funkcji: MAKS.K, MINI.K, PERCENTYL.PRZEDZ.ZAMK, KWARTYL.PRZEDZ.ZAMK, PERCENTYL.PRZEDZ.OTW, KWARTYL.PRZEDZ.OTW. Jest to argument numeryczny, który musi być zgodny z drugim argumentem tych funkcji.

Przykłady

A

B

C

1

KolumnaJeden

KolumnaDwa

KolumnaTrzy

2

34

11

12

3

10

56

35

4

#DZIEL/0!

5

3

5

20

8

1

6

0

8

9

7

#ARG!

20

21

8

5

7

8

9

14

0

5


=AGREGUJ(4;2;A2:A9)
Zwraca maksymalną wartość dla zakresu A2:A9 = 34, podczas gdy =MAKS(A2:A9) zwraca błąd BŁĄD:511.

=AGREGUJ(9;5;A5:C5)
Zwraca sumę dla zakresu A5:C5 = 29, nawet jeśli część kolumn jest ukrytych.

=AGREGUJ(9;5;B2:B9)
Zwraca sumę kolumny B = 115. Jeśli jakiś wiersz jest ukryty, funkcja pomija jego wartość. Na przykład: jeśli siódmy wiersz jest ukryty, funkcja zwraca 95.

Jeśli potrzebujesz zastosować funkcję z zakresem 3D, poniższy przykład pokazuje jak to zrobić.

=AGREGUJ(13;3;Arkusz1.B2:B9:Arkusz3.B2:B9)
Funkcja zwraca tryb wartości drugiej kolumny przez arkusze 1:3 (zawierające te same dane) = 8.

Możesz użyć w formule odwołań do komórki lub do zakresu dla każdego argumentu. Następujący przykład pokazuje, jak to działa. Ponadto pokazuje, jak użyć etykiet kolumn do określenia tablicy.

=AGREGUJ(E3;E5;'KolumnaJeden')
Jeśli E3 = 13 i E5 = 7, funkcja zwraca tryb pierwszej kolumny = 10.