Kreator funkcji

Otwiera Kreatora funkcji, który w sposób interaktywny pomaga utworzyć formułę. Przed uruchomieniem kreatora należy zaznaczyć komórkę lub zakres komórek na bieżącym arkuszu, aby określić pozycję formuły.

Kompletną dokumentację formatu ODFF (OpenDocument Format Formula) można pobrać ze strony sieci Web organizacji OASIS.

Kreator funkcji zawiera dwie zakładki: Funkcje, która służy do tworzenia formuł, oraz Struktura, która służy do sprawdzenia konstrukcji formuły.

Zakładka Funkcje

Szukaj

Szukaj dla części nazwy funkcji.

Kategoria

Zawiera wszystkie kategorie, do których przypisano poszczególne funkcje. Po wybraniu kategorii wyświetlane są odpowiednie funkcje. Aby wyświetlić wszystkie funkcje w kolejności alfabetycznej, niezależnie od kategorii, należy wybrać pozycję "Wszystko". Pozycja "Ostatnio użyte" zawiera ostatnio używane funkcje.

Możesz przejrzeć pełną Listę kategorii i funkcji

Funkcja

Wyświetla funkcje należące do wybranej kategorii. Aby wybrać funkcję, należy kliknąć dwukrotnie jej nazwę. Pojedyncze kliknięcie wyświetla krótki opis funkcji.

Macierz

Oznacza, że wybrana funkcja jest umieszczona w zaznaczonym zakresie komórek jako formuła macierzowa. Formuły macierzowe operują na wielu komórkach. Każda komórka macierzy zawiera formułę, nie w postaci kopii, tylko normalnej formuły umieszczonej we wszystkich komórkach macierzy.

Opcja Macierz pełni taką samą funkcję jak naciśnięcie klawiszy +Shift+Enter służące do wprowadzania i potwierdzania formuł w arkuszu. Wstawiana formuła jest formułą macierzową. Jest ona oznaczona za pomocą dwóch nawiasów klamrowych.

Maksymalnym rozmiarem zakresu macierzy jest obszar 128 na 128 komórek.

Pola wprowadzania argumentów

Dwukrotne kliknięcie funkcji powoduje wyświetlenie pól wejściowych argumentów po prawej stronie okna dialogowego. Aby jako argument wybrać odwołanie do komórki, należy kliknąć bezpośrednio komórkę lub nacisnąć i przytrzymać przycisk myszy, a następnie przeciągnąć kursorem i zaznaczyć odpowiedni zakres na arkuszu. Do pól okna dialogowego można także bezpośrednio wprowadzać wartości numeryczne i inne, a także odwołania. Podczas wprowadzania daty należy korzystać z prawidłowego formatu. Aby wstawić wynik do arkusza, kliknij przycisk OK.

Wynik funkcji

Wynik jest obliczany bezpośrednio po wprowadzeniu argumentów funkcji. Podgląd informuje, czy dla podanych argumentów można przeprowadzić obliczenia. Jeśli wprowadzone argumenty powodują błąd, zostanie wyświetlony odpowiedni kod błędu.

Wymagane wpisy są oznaczone pogrubioną nazwą argumentu.

f(x) (zależna od wybranej funkcji)

Pozwala uzyskać dostęp do podrzędnego poziomu Kreatora funkcji w celu wprowadzenia funkcji zagnieżdżonej zamiast wartości lub odwołania.

Argument/parametr/odwołanie do komórki (zależne od wybranej funkcji)

Liczba widocznych pól tekstowych zależy od funkcji. Argumenty można wprowadzać bezpośrednio do pól argumentów lub klikając komórkę w tabeli.

Wynik

Wyświetla wynik obliczeń lub komunikat o błędzie.

Formuła

Wyświetla utworzoną formułę. Funkcję można wprowadzać bezpośrednio lub utworzyć formułę, korzystając z pomocy Kreatora.

Wstecz

Przenosi fokus przez składniki formuły i zaznacza je w ten sposób.

Aby zaznaczyć pojedynczą funkcję w złożonej formule złożonej z kilku funkcji, należy kliknąć dwukrotnie tę funkcję w oknie formuły.

Dalej

Przechodzi do kolejnych składników w oknie formuły. Przycisk może być także wykorzystany do przypisania funkcji do formuły. Wybór funkcji i kliknięcie przycisku Dalej powoduje wyświetlenie wyboru w oknie formuły.

Aby przenieść funkcję do okna formuły, należy kliknąć ją dwukrotnie w oknie wyboru.

OK

Kończy Kreator funkcyjny i przenosi formułę do zaznaczonych komórek.

Anuluj

Zamyka okno dialogowe bez wstawiania formuły.

Zakładka struktura

Na tej stronie można zobaczyć strukturę funkcji.

Jeśli kursor komórki umieszczono w komórce już zawierającej funkcję, uruchomienie Kreatora funkcji powoduje wyświetlenie zakładki Struktura wyświetlającej układ bieżącej funkcji.

Struktura

Wyświetla hierarchiczny układ bieżącej funkcji. Argumenty funkcji można wyświetlić i ukryć, klikając umieszczony przed nimi znak plus lub minus.

Niebieskie kropki oznaczają prawidłowo wprowadzone argumenty. Czerwone kropki oznaczają nieprawidłowe typy danych. Na przykład: jeśli funkcja SUMA posiada jeden z argumentów wprowadzony jako tekst, zostanie on oznaczony na czerwono, ponieważ argumentami funkcji SUMA mogą być tylko liczby.